نامه ای به غزل

 

باوجود اینکه همیشه نمی خندید، همیشه جمله های عاشقانه را در ذهنش نداشت، همیشه نمیشد که ان احساس اصیلش را به من هدیه بدهد، اما‌ همیشه پیراهن زیبایی به تن میکرد. همیشه آنقدر چای خوش رنگ درست میکرد که مولکول به مولکول آب آن «دوستت دارم» همراه خود داشتند. همیشه طعم غذایی که برای من درست می‌کرد ، قلب سنگ را هم از پای در می اورد و عاشق می‌کرد. حتی سلیقه اش در چیدن بشقاب ها و قاشق ها نوعی از دوست داشتن را به من هدیه می داد. اینکه همیشه عطر خوبی به تنش می‌زد و خودش را برای من، منِ عاشق او آرایش می‌کرد انگار هزار بار دوستت دارم را در تن من حک می‌کرد راستش اینکه زیاد وقت نمی‌شود که او را ببینم فرقی در شدت عشق ما ندارد او ثانیه به ثانیه در کلمه به کلمه و قدم به قدم و پلک به پلک در من حضور دارد و عشق می ورزد گاهی با کلمه ها گاه با تن صدای اصیلش و گاه با بغض و بی تابی و دلتنگی اش ...

 هر چه هست، فاطمه مرا بسیار دوستم دارد!

#میم_پناهی 

#برای_فاطمه♥️🦋

فیروزه ...

 

شبیه فیروزه نیشابور، من را به اسم می‌شناسند؛ محمدِ فاطمه ...

#میم_پناهی ♥️🦋

شعر ریشه من

 

متعلقی به قلبم تب تند سینه من

تو ترنم بهاری رگ و خون و ریشه من

 

همه جا خبر رسیده که رسیده جان به جانان

همه جان فدای چشمت، غزل رسیده من

 

دختر دیار باران، متولد زمستان

هدیه ٔ خدا به قلبم باور همیشه من

 

به نگاه تو رسیدم به مقام عشق داری

معجزه تو و نگاهت، دین من فریضه من

 

که به غیر تو نخواهم برسم به زندگانی

متعلقی به قلبم تب تند سینه من

 

برای تو، زیباترین اتفاق عمر من♥️🦋

#میم_پناهی